Papież Leon XIV zatwierdził cud, który wydarzył w 2007 roku w amerykańskim szpitalu. Lekarz uratował dziecko żarliwą modlitwą za wstawiennictwem księdza Salvadora Valera Parry.
Cud zatwierdzony przez papieża Leona XIV wydarzył się w 2007 roku w szpitalu w amerykańskim stanie Rhode Island, gdzie na świat przyszedł wcześniak Tyquan Hall. Lekarze zdecydowali się na wykonanie cięcia cesarskiego z powodu złego stanu dziecka, ale po porodzie sytuacja również się nie poprawiła. Chłopiec był w stanie krytycznym. Jak opisuje „New York Post”, niedotleniony, siny i miał ledwo wyczuwalne tętno. Lekarze nie dawali mu szans na przeżycie.
Po godzinnej resuscytacji pielęgniarka stwierdziła brak wyczuwalnego tętna. I wtedy jeden z lekarzy, pochodzący z Hiszpanii dr Juan Sanchez, zaczął się modlić, wzywając na pomoc żyjącego w XIX wieku księdza Salvadora Valera Parry.
Gdy lekarz wybierał się do matki dziecka, aby przekazać jej tragiczne wieści – jak podaje amerykańska stacja telewizyjna WJAR – „serce dziecka zaczęło bić normalnie bez żadnej interwencji medycznej„.
Chłopiec trafił na oddział intensywnej terapii, a lekarze obawiali się, że będzie miał uszkodzenia neurologiczne. Po kilkunastu dniach wszyscy odetchnęli z ulgą, a stan dziecka poprawił się na tyle, że przeniesiono je na zwykły oddział. Tyquan rozwijał się później jak inne zdrowe dzieci, „prowadząc normalne życie i uprawiając sport”, poinformowała watykańska dykasteria.
Po latach badań papież Leon XIV w czerwcu zatwierdził cud, co umożliwi beatyfikację Czcigodnego Sługi Bożego księdza Salvadora Valera Parry, zmarłego w 1889 roku. „Watykan ogłosił, że przeżycie chorego niemowlęcia było wynikiem modlitw jego lekarza” – poinformowała Diecezja Providence.
„[Cud] jest przypomnieniem o sile modlitwy i wstawiennictwie świętych mężczyzn i kobiet. Bóg rzeczywiście jest blisko nas” – powiedział ksiądz Timothy Reilly, kanclerz diecezji.
Księdza Salvadora Valencię Parra nazywają hiszpańskim proboszczem z Ars.
Papież Leon XIV zaaprobował decyzję o nadaniu tytułu Doktora Kościoła św. Johnowi Henry’emu Newmanowi, konwertycie, pokornemu i niestrudzonemu poszukiwaczowi Prawdy. Doprowadziła ona przyszłego świętego od posługi anglikańskiego pastora do święceń kapłańskich i godności kardynała w Kościele katolickim. Był obrońcą ludzkiego sumienia, wybitnym teologiem i filozofem, a także prekursorem niektórych intuicji, które rozwinął i potwierdził Sobór Watykański II.
Jak informuje Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej, podczas audiencji, udzielonej dziś prefektowi Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, kard. Marcello Semeraro, „Ojciec Święty zatwierdził pozytywną opinię wyrażoną przez Sesję Plenarną Kardynałów i Biskupów, członków Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, dotyczącą tytułu Doktora Kościoła Powszechnego, który zostanie wkrótce nadany św. Johnowi Henry’emu Newmanowi”.
Poszukujący Prawdy o Bogu
John Henry Newman urodził się 21 lutego 1801 r. w Londynie jako najstarszy z sześciorga rodzeństwa. Po ukończeniu studiów z zakresu teologii anglikańskiej, w 1824 r. został duchownym Kościoła Anglii. Katolicyzm odkrył podczas podróży na Sycylię i, co w 1833 r., po powrocie do Anglii, przyczyniło się do założenia przez niego Ruchu Oksfordzkiego – działającego na rzecz odnowy Kościoła anglikańskiego, poprzez jego zbliżenie do tradycji i dziedzictwa Kościoła katolickiego.
Zainspirowany akademicką lekturą Ojców Kościoła i podążając osobistą drogą modlitwy i poszukiwania Prawdy, której nie znajdował w pełni w Kościele anglikańskim, w 1845 r. zdecydował się przejść na katolicyzm.
Zainspirowany św. Filipem Neri
Po studiach w Rzymie, gdzie zapoznał się z dziełem księży filipinów, posługujących w Oratorium św. Filipa Neri, 30 maja 1947 r. przyjął święcenia kapłańskie w Kościele katolickim. Sam został członkiem Federacji Kongregacji Oratorium św. Filipa Neri i, mając upoważnienie Piusa IX, w 1848 r. założył pierwsze filipińskie oratorium w Anglii. Na prośbę biskupów podjął się również organizacji uniwersytetu katolickiego w Dublinie.
W późniejszych latach ks. Newman był pomawiany o niejasne i przeczące nauczaniu Kościoła poglądy. Rehabilitował go Leon XIII i, na rok przed śmiercią, 12 maja 1879 r. kreował go kardynałem. Kard. Jan Henryk Newman zmarł 11 sierpnia 1890 r. w Birmingham.
Jego spuścizna, to m.in duży wkład w rozwoj teologii dogmatycznej. Jest wzorem pokornego szukania Prawdy i wierności dziedzictwu Kościoła. Beatyfikował go papież Benedykt XVI 19 września 2010 r., zaś kanonizował papież Franciszek 13 października 2019 r.
Wzór dla współczesnego Kościoła
Także papież Franciszek w swojej ostatniej encyklice Dilexit nos, wskazał św. Jana Henryka Newmana jako wzór dążenia do osobistego spotkania z Chrystusem. „Św. John Henry Newman wybrał jako swoje motto wyrażenie „ Cor ad cor loquitur”, ponieważ Pan, poza wszelką dialektyką, zbawia nas, przemawiając do naszego serca ze swojego Najświętszego Serca. Ta sama logika oznaczała, że dla niego, wielkiego myśliciela, miejscem najgłębszego spotkania z samym sobą i Panem, nie była lektura czy refleksja, ale modlitewny dialog, z serca do serca, z żywym i obecnym Chrystusem. Stąd Newman odnalazł w Eucharystii żywe Serce Jezusa, zdolne wyzwalać, nadawać sens każdej chwili i napełniać człowieka prawdziwym pokojem” – napisał papież (Dilexit nos, 26).
Komentarz
Papież Leon XIV zatwierdził cud, który wydarzył w 2007 roku w amerykańskim szpitalu. Lekarz uratował dziecko żarliwą modlitwą za wstawiennictwem księdza Salvadora Valera Parry.
Cud zatwierdzony przez papieża Leona XIV wydarzył się w 2007 roku w szpitalu w amerykańskim stanie Rhode Island, gdzie na świat przyszedł wcześniak Tyquan Hall. Lekarze zdecydowali się na wykonanie cięcia cesarskiego z powodu złego stanu dziecka, ale po porodzie sytuacja również się nie poprawiła. Chłopiec był w stanie krytycznym. Jak opisuje „New York Post”, niedotleniony, siny i miał ledwo wyczuwalne tętno. Lekarze nie dawali mu szans na przeżycie.
Po godzinnej resuscytacji pielęgniarka stwierdziła brak wyczuwalnego tętna. I wtedy jeden z lekarzy, pochodzący z Hiszpanii dr Juan Sanchez, zaczął się modlić, wzywając na pomoc żyjącego w XIX wieku księdza Salvadora Valera Parry.
Gdy lekarz wybierał się do matki dziecka, aby przekazać jej tragiczne wieści – jak podaje amerykańska stacja telewizyjna WJAR – „serce dziecka zaczęło bić normalnie bez żadnej interwencji medycznej„.
Chłopiec trafił na oddział intensywnej terapii, a lekarze obawiali się, że będzie miał uszkodzenia neurologiczne. Po kilkunastu dniach wszyscy odetchnęli z ulgą, a stan dziecka poprawił się na tyle, że przeniesiono je na zwykły oddział. Tyquan rozwijał się później jak inne zdrowe dzieci, „prowadząc normalne życie i uprawiając sport”, poinformowała watykańska dykasteria.
Po latach badań papież Leon XIV w czerwcu zatwierdził cud, co umożliwi beatyfikację Czcigodnego Sługi Bożego księdza Salvadora Valera Parry, zmarłego w 1889 roku. „Watykan ogłosił, że przeżycie chorego niemowlęcia było wynikiem modlitw jego lekarza” – poinformowała Diecezja Providence.
„[Cud] jest przypomnieniem o sile modlitwy i wstawiennictwie świętych mężczyzn i kobiet. Bóg rzeczywiście jest blisko nas” – powiedział ksiądz Timothy Reilly, kanclerz diecezji.
Księdza Salvadora Valencię Parra nazywają hiszpańskim proboszczem z Ars.
Św. John Henry Newman zostanie Doktorem Kościoła
Papież Leon XIV zaaprobował decyzję o nadaniu tytułu Doktora Kościoła św. Johnowi Henry’emu Newmanowi, konwertycie, pokornemu i niestrudzonemu poszukiwaczowi Prawdy. Doprowadziła ona przyszłego świętego od posługi anglikańskiego pastora do święceń kapłańskich i godności kardynała w Kościele katolickim. Był obrońcą ludzkiego sumienia, wybitnym teologiem i filozofem, a także prekursorem niektórych intuicji, które rozwinął i potwierdził Sobór Watykański II.
Jak informuje Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej, podczas audiencji, udzielonej dziś prefektowi Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, kard. Marcello Semeraro, „Ojciec Święty zatwierdził pozytywną opinię wyrażoną przez Sesję Plenarną Kardynałów i Biskupów, członków Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, dotyczącą tytułu Doktora Kościoła Powszechnego, który zostanie wkrótce nadany św. Johnowi Henry’emu Newmanowi”.
Poszukujący Prawdy o Bogu
John Henry Newman urodził się 21 lutego 1801 r. w Londynie jako najstarszy z sześciorga rodzeństwa. Po ukończeniu studiów z zakresu teologii anglikańskiej, w 1824 r. został duchownym Kościoła Anglii. Katolicyzm odkrył podczas podróży na Sycylię i, co w 1833 r., po powrocie do Anglii, przyczyniło się do założenia przez niego Ruchu Oksfordzkiego – działającego na rzecz odnowy Kościoła anglikańskiego, poprzez jego zbliżenie do tradycji i dziedzictwa Kościoła katolickiego.
Zainspirowany akademicką lekturą Ojców Kościoła i podążając osobistą drogą modlitwy i poszukiwania Prawdy, której nie znajdował w pełni w Kościele anglikańskim, w 1845 r. zdecydował się przejść na katolicyzm.
Zainspirowany św. Filipem Neri
Po studiach w Rzymie, gdzie zapoznał się z dziełem księży filipinów, posługujących w Oratorium św. Filipa Neri, 30 maja 1947 r. przyjął święcenia kapłańskie w Kościele katolickim. Sam został członkiem Federacji Kongregacji Oratorium św. Filipa Neri i, mając upoważnienie Piusa IX, w 1848 r. założył pierwsze filipińskie oratorium w Anglii. Na prośbę biskupów podjął się również organizacji uniwersytetu katolickiego w Dublinie.
W późniejszych latach ks. Newman był pomawiany o niejasne i przeczące nauczaniu Kościoła poglądy. Rehabilitował go Leon XIII i, na rok przed śmiercią, 12 maja 1879 r. kreował go kardynałem. Kard. Jan Henryk Newman zmarł 11 sierpnia 1890 r. w Birmingham.
Jego spuścizna, to m.in duży wkład w rozwoj teologii dogmatycznej. Jest wzorem pokornego szukania Prawdy i wierności dziedzictwu Kościoła. Beatyfikował go papież Benedykt XVI 19 września 2010 r., zaś kanonizował papież Franciszek 13 października 2019 r.
Wzór dla współczesnego Kościoła
Także papież Franciszek w swojej ostatniej encyklice Dilexit nos, wskazał św. Jana Henryka Newmana jako wzór dążenia do osobistego spotkania z Chrystusem. „Św. John Henry Newman wybrał jako swoje motto wyrażenie „ Cor ad cor loquitur”, ponieważ Pan, poza wszelką dialektyką, zbawia nas, przemawiając do naszego serca ze swojego Najświętszego Serca. Ta sama logika oznaczała, że dla niego, wielkiego myśliciela, miejscem najgłębszego spotkania z samym sobą i Panem, nie była lektura czy refleksja, ale modlitewny dialog, z serca do serca, z żywym i obecnym Chrystusem. Stąd Newman odnalazł w Eucharystii żywe Serce Jezusa, zdolne wyzwalać, nadawać sens każdej chwili i napełniać człowieka prawdziwym pokojem” – napisał papież (Dilexit nos, 26).